Ο τρίτος

του Γιάννη Ρίτσου 

Κάθονταν κι οι τρεις στο παράθυρο, κοιτώντας τη θάλασσα.

Ο ένας μιλούσε για τη θάλασσα. Ο δεύτερος άκουγε.

Ο τρίτος ούτε μιλούσε, ούτε άκουγε ΄βρισκόταν στο βυθό της θάλασσας΄ έπλεε.

Πίσω απ' τα τζάμια φαίνονταν αργές, διαυγείς οι κινήσεις του μες στο αραιό γαλάζιο. Εξερευνούσε ένα ναυαγισμένο πλοίο.

Χτύπησε το νεκρό καμπανάκι της βάρδιας, λεπτές φυσαλίδες ανέβαιναν σπάζοντας με ήσυχους ήχους.

Άξαφνα "πνίγηκε;" ρώτησε ο ένας΄ ο άλλος "πνίγηκε", είπε.

Ο τρίτος απ' το βυθό του τους κοίταξε αβοήθητος, όπως κοιτούν τους πνιγμένους...