θα βραχούμε

του Νίκου Καμπά 

Κάθε μέρα η ομιλία τριγυρνά,

μα,  το "σ΄ αγαπώ" σαν βλέπεις να κρεμιέται πια στο στόμα,

πιάνομε στα γέλια, τρέμει,κοκκινίζω και ξανά

                                                     αύριο τα ίδια ακόμα.

Όταν παίζουν στ΄ ακρογιάλι είδατε μικρά παιδιά;

Τρέχουν και το κύμα, μέσα που τραβιέται, κυνηγούνε.

Κάνει να γυρίσει πίσω; Έξω εις την αμμουδιά,

                                                    όσο τέλος....να βραχούνε.

Με το κύμα της αγάπης έτσι παίζομα τρελά

αν πιο μέσα πνίγοντ΄ άλλοι, στ΄ακρογιάλι εμείς γελούμε

ως την ώρα καλά πάει το παιχνίδι μας, αλλά,

                                                   μη σας μέλει....θα βραχούμε.