Η μετάφραση των εβδομήκοντα

της Ζωής Καρέλλη 

Τούτ' οι περίσκεπτοι, κρυφά τόσο υπερήφανοι,

                                                         Ιουδαίοι,

του βασιλέως καλεσμένοι, υποχωρητικοί,

πώς δέχτηκαν τα ιερά βιβλία τους,

το διαλεχτό, ξεχωριστό τους λόγο,

την πνευματική οικοδομή του παιδεμένου έθνους των

να παραδώσουν σε ειδωλολάτρες;

Αντιπρόσωποι αυτοί του περιούσιου λαού,

του μόνου αληθινού θεού οι αγαπητοί,

πώς δέχτηκαν να πλάσουν σ' άλλη γλώσσα

τη λαλιά τους;

                  Αλεξάνδρεια των Πτολεμαίων,

κι' η γλώσσα η Ελληνική, μοναδική,

στην έξοχη ακμή της, εκείνη

που στην ένταση της, παίρνει μια λάμψη

τραγική σχεδόν, καθώς πάει ν' αποδείξει, ίσως

τι σημαίνει η απεριόριστη ελευθερία.

Η γλώσσα η Ελληνική,

στην αυστηρή ομορφιά και στην ορθή οξύτητά της,

η θαυμάσια γλώσσα, αυτή

είχε γοητέψει τους ιερούς Εβραίους

και δέχτηκαν, περίπου τρεις αιώνες π.Χ.

να φανερώσουν εκείνη την αναμονή,

όπου, μοιραία πια, δεν θα επαληθεύονταν δική τους.