Εγώ
ανεβαίνω...κάτω εκεί στα τάρταρα,
Γρικώ
ζωή ν’ απλώνεται χορός
Τ’
ατέλειωτο τραγούδι το παλιό
Το
ξέρω..και πιο καλά κανείς δεν ξέρει
Γιατί
απ’ ολωνών την κούπα ήπια
Και
πλήρωσα με δάκρυ και με στίχο.
Άσπιλη ποίηση λαγάρια
Λευκάδι
φως και αεί σαν πόθος
Την
όψιμη άκου προσευχή μου
Στο μέσα
μου το αιώνιο να σκιρτήσει
Λαμποκοπούσα,
ψύχραιμη, καθάρια
Η μοναξιά των κορυφών του αψήλου..
σε μετάφραση του Αντώνη Περδικούλη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου