Ο Τάκης- Πλούμας

του Μιλτιάδη Μαλακάση 

Στα παιδικά μου χρόνια, ο πιο μεγάλος

αξάδερφός μου μ' έπαιρνε μαζί

στα πανηγύρια, που ήτανε, παρ' άλλος,

πρώτος στην ομορφιά και στην ορμή.

Τι ωραίος! Τον θυμούμαι, αστροβολούσε*

καβάλα στο φαρί* του, βυσσινιά

φέρμελη* χρυσοκέντητη εφορούσε,

γιουρντάνια* από βενέτικα φλουριά.*

Του Καπετάν πασά φόραε την πάλα*

και το χαρμπί* του Μπότσαρη, και δυο,

στου σελαχιού* του ανάμεσα τη σπάλα,

πιστόλια από τ' Αλή το θησαυρό.

Φουστανελίτσα φόραε ζυγιασμένη*

και κάλτσες και τσαρούχια φουντωτά,

παραγγελιά απ' τα Γιάννενα φερμένη,

γαντζούδια* πρεβεζάνικα, ασημιά.

Έτσι σιαγμένος, κι έχοντας στον ώμο

το καριοφίλι,* χαίτη και λουριά

στο χέρι του, ελαμπάδιζε* το δρόμο,

χιμώντας* απ' την Πύλη* την πλατιά.

Κ' εγώ, λίγο ξοπίσω του, όλο θάμπος,

στο γλήγορο αλογάκι μου κι εγώ,

δυνόμουν* ναν τον φτάνω, κι ήμουν σάμπως*

να 'χα φτερά, κορμάκι αερινό.

Κι ως τρέχαμε, θυμάμαι, τα κλεισμένα

στο τουνεζί* φεσάκι του, σγουρά,

σκόρπια τριγύρα, φέγγανε, σαν ένα

γνεφάκι* απ' αναμμένη αθημωνιά.*

Κι ως πύρωνεν ακόμα στη φευγάλα,

τρικυμισμένος κι όλος μες στο φως,

χρυσόχυτος μου εφάνταζε καβάλα,

σαν τον Αϊ-Γιώργη, λίγο πιο μικρός...

Ω! το λεβέντη του Μεσολογγιού μας,

τον ήλιο της αυγούλας μου ζωής!

Και να μετρώ, και να 'ναι, ο Τάκη-Πλούμας,

τριάντα τρία χρόνια μες στη γης...

Επεξηγήσεις: 

* αστροβολούσε: έλαμπε σαν άστρο 

* φαρί: άλογο 

* φέρμελη: γιλέκο χρυσοποίκιλτο 

* γιουρντάνια: γιορντάνια, περιδέραια από χρυσά νομίσματα

* φλουριά: χρυσά νομίσματα 

* πάλα: δρεπανοειδές σπαθί 

* χαρμπί: διακοσμητικό μαχαίρι 

* σελάχι: δερμάτινη ζώνη 

* ζυγιασμένη: φτιαγμένη καλά 

* γαντζούδια: κοσμήματα με πόρπες ή αλυσίδες 

* καριοφίλι: μακρύκαννο τουφέκι 

* ελαμπάδιζε: περνούσε το δρόμο σαν λαμπάδα 

* χιμώντας: βγαίνοντας ορμητικά 

* Πύλη: στο βόρειο τμήμα του Μεσολογγίου 

* δυνόμουν: προσπαθούσα 

* σάμπως: σαν 

* τουνεζί: τυνησιακό, κόκκινο 

* γνεφάκι: συννεφάκι (εδώ μεταφορικά τα μαλλιά) 

* αθημωνιά: θημωνιά, σωρός από στάχυα