ΧΑΜΕΝΑ ΟΝΕΙΡΑ / Γερονυμάκη Ζιζή

Χρόνια ολόκληρα περπατούσα στα μονοπάτια σου ζωή. 
Κουράστηκα αχνό να βγάζω απ΄ το στόμα μου στην 
ανηφόρα σου!
Έστρεψατο βλέμμα μου στην αρχή
και το βλέμμα χανόταν στην καταχνιά των λογισμών μου.
Αραχνιασμένες οι ελπίδες μου.
Κατεστραμμένα και χαμένα τα όνειρά μου!
Αν μπορούσα να ξαναφτιάξω την καρδιά μου.
Θα την έφτιαχνα τόσο μικρή, που να χωρά αγάπη μόνο 
για μένα!

Περιοδικό: Δευκαλίων ο Θεσσαλός (τευχος: 44-45)