...Αλλού να μ' αγαπάς

  του Αχιλλέα Παράσχου

- Δεν θέλω να με αγαπάς ως μ' αγαπούν οι άλλοι,

μ' αγάπην ομοιάζουσαν της αύρας τας ριπάς.

Το αίσθημα του έρωτος στιγμήν, ως άνθος, θάλει.

Εδώ υπάρχει θάνατος αλλού να μ' αγαπάς!

- Αλλού; και που να σ' αγαπώ; και που δεν είναι μνήμα;

Επάνω, κάτω, εις την γην, τας σφαίρας τας λοιπάς;

Παντού ευρίσκεται, το παν θανάτου είναι κτήμα

Παντού υπάρχει θάνατος εδώ να μ' αγαπάς...

Εδώ, εδώ! πριν την ζωήν ο θάνατος μαράνει

και φθινοπώρου πριν ιδείς ημέρας σκυθρωπάς

ταχύτερον ο έρως σου ο μέγας θ' αποθάνει

πολύ πριν παύση η ζωή, θα παύσης ν' αγαπάς...

- Όταν η νυξ τον ήλιον καλύπτει της ημέρας

κι υπό νεφέλας θάπτεται το φως αγριωπάς,

μύριους βλέπει σχίζοντας τα σκότη της αστέρας...

Έρως και φως είναι παντού παντού να μ' αγαπάς!

- Κόρον και λήθην η ψυχή, πριν η εκπνεύση, πνέει

και της αγάπης η στιγμή πολλάς έχει τροπάς

του μακροτέρου έρωτος βραδύτερον εκπνέει

κι η βραχυτέρα ύπαρξις εδώ να μ' αγαπάς!

- Κι εδώ, κι εδώ θα σ' αγαπώ, κι υπό την γην, κι επάνω,

και εις θανάτου έρεβος, κι εις βίου αστραπάς.

Δεν είναι χώμα η ψυχή ποτέ δεν θ' αποθάνω.

Είναι ζωή κι ο θάνατος, οπόταν αγαπάς.