Της Σπάρτης οι πορτοκαλιές

του Νικηφόρου Βρεττάκου 

Της Σπάρτης οι πορτοκαλιές, χιόνι, λουλούδια του έρωτα,
άσπρισαν απ᾿ τὰ λόγια σου, γείρανε τὰ κλαδιά τους
γιόμισα το μικρό μου κόρφο, πήγα και στη μάνα μου.

Κάθονταν κάτω απ᾿ τὸ φεγγάρι και με νοιάζονταν,
κάθονταν κάτω απ᾿ τὸ φεγγάρι και με μάλωνε:
Χτες σ᾿ έλουσα, χτες σ᾿ άλλαξα, που γύριζες -
ποιος γιόμισε τὰ ρούχα σου δάκρυα
καὶ νεραντζάνθια;