Σηκώνοντας το πέπλο....

ΠΡΙΝ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ

Η ψυχή πετάει πάνω από τα απόκρημνα βράχια του κόσμυ

και συλλογίζεται:

Να κατέβω;

..... κατέβηκε σε μια άκρη της γης και ξεκίνησε η ζωή, έτσι ....

…………..

ΕΡΩΤΗΣΗ ΠΑΙΔΙΟΥ

Το παιδί στην αγκαλιά της μητέρας

Κοιτά τον άγνωστο κόσμο,

ντυμένο στα μαύρα και γκρίζα

"Μανούλα γιατί οι άνθρωποι ντύνονται νύχτα;"

..... οι άνθρωποι έγιναν σκοτεινοί,

σαν συννεφιά ντυμένοι στο εγώ τους, αδιάφοροι,

άχρωμοι και άχαροι, βαδίζουν χαμένοι

…….

Με σκέψεις που ονειρεύομαι

πλάθω την πραγματικότητα

και τα όνειρά μου γίνονται αληθινά.

ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

-Θέλω να ζήσω το παραμύθι,

αυτό που ονειρευόμουν παιδί

Τότε που τα όνειρα ζούσαν στην οδό Ονείρων

πριν τα σκοτώσουν οι άνθρωποι

-Σώθηκαν λίγα, απλώθηκαν σε όλη τη γη

Ταξίδεψε με τη φαντασία ....θα το βρείς!

....όχι δεν είναι ουτοπία,

θα το βρεις!

……

ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ

Το άπιαστο φεγγάρι θα διαβώ,

τα άστρα θα περάσω .....

φτάνω στη χώρα του Φωτός

και ανακαλύπτω την Αλήθεια

……

Υπογραμμίζω τα σπουδαία και τα ωραία που δεν έγιναν

Η ζωή άλλαξε προορισμό

Μετά από χρόνια θα τρέξει για μετάνοια

ΜΟΛΥΝΣΗ

Βροχή όξινη, άνεμοι καταστροφικοί

ασεβών ανθρώπων επιτεύματα,

εισδύουν στις ψυχές και στις υπάρξεις

Φαύλος κύκλος...

Κάθαρση, εξαγνισμός;