Η ΟΥΡΑΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΒΛΕΦΑΡΩΝ

Σε θυμάμαι προφίλ με το χρόνο να στάζει.

Μυρωδιά σπηλιάς απ΄ τον καθρέφτη και σ΄ αγκάλιαζα
(το δέρμα σου από φίνο μονωτικό). 
Ανήξερη θάλασσα έμπαινε στο δωμάτιο.
Έπιανα τα μαλλιά σου κι ήταν κρόσσια του φόβου μου.
Έξω έβρεχε ένας πόνος δυνατός. 
Η τρίτη πρωινή στους ώμους σου σαξόφωνο.