στα υπογεια της βηθλεεμ (απόσπασμα)

...να βάψουμε το κόκκινο στους τοίχους με λευκό,

να σβήσουμε κάθε ανάμνηση του πολέμου

απο τα μάτια των παιδιών,

με το σεντόνι που σε φάσκιωνα ειρήνη να τυλίξεις,

και τα μάτια σου στην άκρη τους δεμένη

να μην κρατάνε μια σταγόνα παράπονου

να βλέπουνε τον κόσμο φωτεινό,

να χαίρουνται τα χρώματα απόψε και αύριο και πάντα!

γιατί είναι μάτια μικρού παιδιού

μάτια μικρού παιδιού...

είμαστε όλοι παιδιά του Ήλιου

και μιαν ημέρα οι νεκροί θα μας τιμήσουν,

στην άκρη κάποιου μύθου

ένα στιχάκι θα γράψουν και για εμάς

ο Όμηρος ίσως ή κάποιος μικρός Θεός,

στην προβλήτα της Ιστορίας

θα δέσουμε και εμείς,

ας είναι να γίνει με ειρήνη…