Θα γίνω μαχαίρι κοφτερό

Θα γρονθοκοπήσω το Παρελθόν

και θ' αφήσω τον εαυτό μου λεύτερο

χωρίς χαλινάρια να τρέξει

στον δρόμο που οδηγεί...στην Αλήθεια!

Παρέα με τις αχτίδες του Ήλιου,

θα χαράξω στο σώμα του Μεσημεριού

τις Σκέψεις μου και τ' Όνομά μου.

Και θα έχω γίνει επιτέλους Ποιητής,

με βυθισμένες τη Μνήμη μου και την Καρδιά μου,

στου Ουρανού....τη Λαμπράδα!

Θα γίνω επιτέλους Φως

και Μαχαίρι Αστραφτερό,

για να μπηχτώ κάποια στιγμή,

στο στήθος.....του Θανάτου!

Έτσι κι αλλιώς,θα έχω φορτωθεί

τις Αμαρτίες των Άλλων Ποιητών,

μήπως κι Αυτοί, Ελεύθεροι πιά,

μπορέσουν....ν' ανασάνουν!!