Ό,τι αγαπώ γίνεται σκόνη.
Ξεκινάει σαν χυµώδης καρπός,
που, αφού τον στραγγίξουν,
µετατρέπεται σε πέτρα
και µε το πέρασµα του χρόνου,
σ’ εκατοµµύρια θρύψαλα
και σε θλιβερό «Τίποτα».
Ως πότε θα χαϊδεύουµε την κόλαση.
Ως πότε θα κοιµόµαστε αγκαλιά,
µε την απόγνωση.
Την δίψα, τον θυµό,
την λησµονιά, το κρύο.
Πότε ο έρωτας θα είναι έρωτας
και θα πάψει να γίνεται ποίηµα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου