ΟΥΡΑΝΙΑ ΧΩΡΑΦΙΑ

Στα μαυρα χωραφια τ’ ουρανου

αστερια σπερνεις

να γινουν ηλιοι

να βγουν φεγγαρια

να τα θερισεις.

Τ’ αροτρο λειωνει

πανου στου Κρονου το χρυσαφι

σαπιζ’ ο σπορος

χαμενος κοπος,

ειν’ αλουνου ,το μαυρο χωμα

του ουρανου.

Φτανει ενας ηλιος

κι’ ενα φεγγαρι,φταννει κι’ αυτο.

Τι πας να κανεις

τι πας να σπειρεις

σ’ ενα στερεωμα πουν’ οκνηρο

πουχει  ενα δαιμονα γι’ αφεντικο

κι’ ενα Θεουλη για παραγιο;