Ξαστόχησε ο ΄Ερωτας

Ξαστόχησε ο ΄Ερωτας!

Σε σχήμα παρενθετικό,

σφραγίστηκαν τα στόματα,

και κάποιος εσφιχτόδεσε

στο λιγνοπόδαρο κοράκι,

λιθάρι μαύρο του Νοτιά.

Οργιάζει ο παιδεμός κάθε Νυχτιά,

καθώς, μιάν ώρα αποζητάμε,

ανέμελη ζωή ν' απογευτούμε!

Κι ο λογισμός,

τις έγνοιες ξεγελάει παίζοντας,

κακόγουστο παιχνίδι...

Ο Έρωτας, ας μην γροικιέται πουθενά,

όμως, κρατάει γερά μες την ψυχή,

συλλογισμούς και έγνοια.

Δεν είναι ο Έρωτας σιωπή!

Είναι Αγάπη, Μίσος, Εντροπή,

ανήμερος Φόβος και Λαχτάρα!

Κι όμως,

την Εντροπή χωνέψαμε,

και την Αγάπη βορά την παραδώσαμε

στο Μίσος και στων Αρπαχτικών τα νύχια!

Ο Λόγος ξανεμίστηκε,

και η Έγνοια,

στα αμμολόφια κατοικητήρι βρήκς,

την ώρα που ο Έρωτας,

Προδομένος....ξαστοχούσε.