Με τα νεκρά
κοχύλια της
μαζεύει το
πρώιμο αίμα
η θάλασσα
βογκώντας. Κι
ο ήλιος
καρφωμένος
πισώπλατα
μέσα στη νύχτα
του μεσημεριού
σιωπά
κοιτώντας.
Ιούλιο μήνα
βγαίνουν τα
μαχαίρια
στον κάμπο.
Και το βουνό
πιστάγκωνα
δεμένο
σαν το τραγί
στα χέρια
του χασάπη.
Το φονικό
οργώνει πρώτα
τη ματιά
πριν
συναντήσει το κορμί
στο δίστρατο
και στράφτει
σαν ατσάλι
στη χούφτα του
καλοκαιριού.
Αυτούς που
κάρφωσαν
πισώπλατα τον
ήλιο
τους είδε μες
στη νύχτα
το φεγγάρι. Κι
έτσι μαθές
το γνώρισεν η
γη
μες στην
αγρύπνια της
κι η θάλασσα
καθώς βογγούσε
μαζεύοντας με
τα νεκρά κοχύλια
το πρώιμο αίμα
του Ιουλίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου