Η δίψα

Σε συνεπαίρνει η μαγική λιτανεία

των όμορφων πράξεων

πού λαχταρά η καρδιά σου.

Ξεκινά απ' τα υψίπεδα

αυτή η λαχτάρα

και κατεβαίνει στην πολιτεία

να πραγματωθεί.

Μα συναντά λάσπη

στους χωματένιους

μικρόψυχους ανθρώπους...

Και θέλεις να τους γυμνώσεις

απ' το βρώμικο μέσα τους

μα δεν μπορείς.

Κι η οδύνη που δεν γνωρίζουν

όλη πάνω σου τυλίγεται

σαν να 'ναι δικό σου το φταίξιμο.

Κι οι πείνες μέσα σου

πάμπολλες

μα η δίψα της έκφρασης

χειρότερη απ' όλες

τις πείνες και τις δίψες.

Δεν προλαβαίνεις να νιώσεις κάτι

και σκέφτεσαι κιόλας

πώς θα το πεις.

Γι' αυτό κουβέντιαζε

με τ' άστρα την νύχτα

με τα δέντρα την μέρα

με την θάλασσα

νύχτα και μέρα

στόμα με στόμα

χέρια με χέρια.