Στοχάζομαι μιά
Συνύπαρξη,
ανάμεσα στο
Σήμερα,στο Αύριο, στο Χτες,
κι
αναρωτιέμαι,
αν τούτο είναι
μπορετό!
Νόμος είναι
της Λογικής,
ό,τι γεννιέται
και στον κόσμο έρχεται,
κάποτε...να
πεθαίνει!
Αυτή, είναι
και του Ανθρώπου η Διαδρομή!
Και είναι η
Ζωή Ανήφορος,
που πρέπει να
τον ανέβει Μοναχός,
και
μάλιστα...Δεσμώτης!
Όμως, αρκεί
ένα χαμόγελο,
τη μάσκα της
Σιωπής να αποδιώξει,
ή της Μοναξιάς
το Δάκρυ ν' αποτρέψει;
Όταν Σήμερα
τα ακριβότερα κοσμήματα
είναι τα
δαχτυλίδια τ' αχυρένια,
τότε, ποιά
είναι άραγε της Τέχνης η Αξία;
Τι Αξία να
έχει η Μουσική
μπρος του
Αηδονιού τις τρίλιες;
Πόσο να αξίζει
το Αύριο
αν πάνω στη
Ντροπή
έχει χτιστεί
το Τώρα;
Κι όμως,
υπάρχει μιά Συνύπαρξη,
γιατί αυτά όλα
μαζί
και το καθ'
ένα χωριστά,
και Αξία
έχουνε και Μέτρο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου