Του Δειλινού η ώρα

Είναι μιά ώρα δύσκολη

του Δειλινού η ώρα,

χλωμή...και  ξελογιάστρα!

Σου φέρνει μιά Μελαγχολιά,

η ώρα που όλα τα πουλιά,

του Ήλιου τη Δύση τραγουδάνε....

Τα νυχτοπούλια σαν κουρνιάζουνε

στα σύρματα των στύλων ,

με ακροβάτες μοιάζουνε,

ενώ τ' αγέρι απαλά

σιωπητήριο προστάζει,

στους ίσκιους που εβγήκανε,

τη σιωπή για να ταράξουν!

Οι τοίχοι της χαμοκέλας πάρα κει,

του Άγχους το αγκομαχητό

στα σωθηκά τους φυλακίζουν,

και μόνη ελπίδα απέμεινε

της Χαραυγής το φως,

που κι αυτό μαζί με το Καλό,

την Άλλη Μέρα ....θάρθουν!