Και Συ....

Κι έρχεται ύστερα η Νυχτιά,

σύνορο του Σήμερα από το Αύριο,

και μες του σκοταδιού της την κραιπάλη,

Πνεύματα, Άνθρωποι κι Αγγέλοι

με ψίθυρους κι απόκοσμα ουρλιαχτά,

σε μείγμα αλλόκοτο αλλ' όμως μαγικό,

κατά της λίμνης τη μεριά κατηφορίζουν.

Βιάζονται δα,

της Νύχτας τη Δύση να προλάβουν!

Και όλες τούτες οι νυχτιάτικες σκιές,

χορεύοντας σπαθίζουνε τα σκότη

αργοψελίζοντας συχνά,

δεήσεις Άχρωμες και Αχρείες....

Πιασμένες χέρι- χέρι

μες την Απέραντη τη Χάση,

μοιάζουνε τον τρόμο να σκορπίζουν,

στέκονται μπρος Σου και ζητούν,

Πνεύμα Φτερόμορφο και Συ να γίνεις....

Ν' απαρνηθείς ζητάνε τη ζωή,

που μιά Απέραντη Απάτη είναι!

Κι όντας τα μάτια της ψυχής Σου ανοιχτούν,

ζητούν,

πεταλούδα λεύτερη από πάθη και δεσμούς,

να πάψεις πιά,

σε σάρκες φθαρτές κλεισμένη νάσαι....

Και Συ......