κράτησα το πρωινό αυτό μακριά από κάθε σκέψη...
η υγραμένη σιωπή μουσκεύει τ'ακροδάχτυλα
η πάλη με το κενό ακροπατεί μετεωρίζεται....
τι έμεινε να γράψεις για τον Έρωτα
δυο λέξεις πληγιασμένες
δυο συλλαβές απουσίας
παραπλανημένες αλήθειες, άλλοθι....
και ξέρεις ποιο είναι το γαμώτο;
ότι ελπίζεις ακόμη...
ας έρθει κάποιος να σου πει πως μεταφράζεται
όλο αυτό στις επαναλήψεις του....
συνθλίβεσαι στις ώρες της συνήθειας
μοναχικές ώρες εθελουσίες γραμμές της ψυχής
όταν Νοιώθεις ,φυλλοροούν τα συναισθήματα στην
αρχαίζουσα
οι σκέψεις βάλλουν προς σύλησιν
ως ο έσχατος μονόλογος
ψάχνει να βρει τον παραλήπτη του....
απομονώνεις τους ήχους στο πρώτο ρίγος της βροχής
ερωτικό κάλεσμα μοιάζει
αυτή η γωνίτσα εδώ αποκαλύπτει τους πόθους σου..
πεφωτισμένος διάδρομος ο νους
συλλαβίζει στο ελάχιστον το ταξίδεμά του
ως κάποια άλλη εκδοχή στα συν φραζόμενα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου