Σύννεφο με παντελόνια

Την σκέψη

στο πλαδαρό μυαλό σας που ονειρεύεται,

σαν υπηρέτης λαίμαργος σε καναπέ λιγδιάρικο

με την καρδιά κουρέλι ματωμένο θα ερεθίσω˙

χορταστικά χλευαστικός, ξεδιάντροπος και καυστικός.

Ούτε μια γκρίζα τρίχα δεν έχω στην ψυχή,

μήτε των γηρατειών την στοργή!

Μέγας ο κόσμος με της φωνής τη δύναμη

έρχομ' όμορφος,

στα εικοσιδυό μου χρόνια.

Τρυφεροί μου!

Αφήστε τον έρωτα στα βιολιά.

Είναι βάρβαρο στα τύμπανα να μένει.

Και δεν μπορείτε να φέρετε τα πάνω κάτω όπως εγώ,

ώστε να μείνουν μόνο τα χείλη.

Ελάτε να μάθετε -

απ' το βελούδινο σαλόνι

του τάγματος των αρχαγγέλων το πρωτόκολλο

που ήρεμα τα χείλη ξεφυλλίζει

όπως η μαγείρισσα το βιβλίο των συνταγών.

Πηγαίνετε -

Η σάρκα πάει να με τρελάνει

-κι όπως αλλάζει χρώμα ο ουρανός-

Πηγαίνετε -

θα είμαι άψογα τρυφερός,

δεν είμαι άντρας εγώ, είμαι ένα σύννεφο με παντελόνια!

Πώς η ολάνθιστη Νίκαια υπάρχει δεν πιστεύω!

Και πάλι θα υμνήσω

τους αραχτούς σα νοσοκομεία άντρες

και τις παλιές σαν παροιμίες γυναίκες.

Συλλογή «Σύννεφο με παντελόνια»,

εισ.-μτφρ.: Δημήτρης Τριανταφυλλίδης, εκδόσεις Αρμός, 2008