το ουρλιαχτό

Τι κι' αν ξημέρωσε στα μάτια

μαύρα η ψυχή τα βλέπει

στου δρόμου την λάσπη χάθηκε το σώμα ψάχνοντας για τον ήλιο 

Φωνάζει το σώμα κάποιος για να ακούσει βουλιάζει και αργοπεθαίνει

 τα αυτιά μας κλείνουν τα παράθυρα

 μην φτάσει το ουρλιαχτό σε εμάς

 

Μόνο μια αγάπη τρέχει

 γνωστή της φαίνεται η φωνή

 το ουρλιαχτό το έχει ξανακούσει

 μοιάζει με το δικό της

 

Που είσαι δεν θα σε αφήσω ποτέ μόνο

  μην με αφήσεις ούτε εσύ

  θα σκορπίσω μαζί σου

  συγχώραμαι

 

Η αγάπη το σώμα βρίσκει

  μόνο τα μάτια ανοιχτά αντικρίζει

  γελά το σώμα και φωνάζει μην φοβάσαι

  ξημέρωσε και στην ψυχή

  σε είδα

Το ουρλιαχτό ήταν το δικό της

  μην φεύγεις αγάπη μου φώναξε

  εγώ φταίω.