Και αναρωτιέμαι συνεχώς...

Και αναρωτιέμαι συνεχώς,

τι να γυρεύω Μοναχός

τέτοια θεοσκότεινη Νυχτιά,

που άγρια τις ψυχές φορολογεί,

στη λασπωμένη ερημιά της Πόλης;

Κι ενώ το χαμογέλι μου έσβησε,

το βλέμμα μου από παράπονα εγέμισε,

και την ψυχή μου,

σαν νάναι εμπόρευμα φτηνό,

έμποροι Κακοί στην Αγορά,

θαρρώ πως το πουλάνε ΄Οσο κι ΄Οσο!

Άρχισα να φοβάμαι πιά

τούτηνε την Τεράστια Κρίση,

και Κάποιονε αποζητώ

από την Τράπεζα του Μέλλοντος,

ολίγην Δύναμη να μου δανείσει....

Και αναρωτιέμαι συνεχώς,

τι να γυρεύω Μοναχός,

σε τούτηνε εδώ....τη Ρημαγμένη Χώρα!