Απ' το μπαλκόνι του νοτιά
ο πατέρας μου καλημέριζε τους διαβάτες
μ' ένα χαμόγελο αδελφικού κουράγιου
κι ' η μάννα μου με χούφτα γιομάτη έγνοιες
τάϊζε τα χελιδόνια που ξέμεναν.
Η αδελφή μου έστιβε τον ήλιο
για να ζεσταίνει τ' αγριολούλουδα
που φύτρωναν στη στέγη μας
κι' εγώ στο βορεινο παράθυρο
έπαιρνα χώμα απ' τη γλάστρα κι' έφτιαχνα
λέξεις σχήματα ιδέες για να τις πουλήσω με πίστωση.
Είταν ωραίο το σπίτι μας,
άρχιζε απ' τη μεγάλη σάλα της καρδιάς μας
Kαι τέλειωνε κάτω στα χαμομήλια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου