Ανοίγω το χάρτη και φεύγω με άδειες αποσκευές ψυχής.
Απαιτώ από το σύμπαν μια καινούργια αρχή
- κάπως σαν τη δική του μέσα στο χάος.
Πάνω μου ο γλάρος να ψάχνει το δρόμο
μέσα μου το πουλί της μοναξιάς να βρει ένα κάποιο
ταίρι.
Κι αυτή "η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι"
να μου κρύβει τον αχανή ορίζοντα που με καλεί...
Μη μου δείχνετε, επιτέλους την αδυναμία μου.
Δείξτε μου τη δύναμή μου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου