Ερυσίχθονας / Συνοδινός Χάρης

Είναι η ζωή μας σαν του Έρυσίχθονα

είναι το τέλος μας προδιαγεγραμμένο.

Το βασίλειο του Μυρμιδόνα μας είναι δοσμένο

όμως εμείς ποθούμε της Αρτέμιδος το άλσος.

Αν και οι Νύμφες προειδοποιούν για την ύβρη

την αξίνα παραδίδουμε στο μοιραίο πάθος.

Της αλαζονείας η ρίζα επωδύνως θα φύγει

και ο Ποσειδώνας δεν μπορεί να βοηθήσει.

Η πείνα μας τώρα γυμνούς μας έχει αφήσει

και όσα χτίσαμε πλέον γινήκαν ανώφελη εμπειρία.

Από τον πόνο ψάχνουμε μάταια διαφυγή

κι είναι ο ξεπεσμός μας των θεών η τιμωρία.

Την αγαπημένη Μύστρα θυσιάζουμε ευτελώς

κι ας ξέρουμε πως η ψυχή μας έχει χαθεί,

πως της αχαριστίας μας περιμένει ο βωμός.