Αν και η ομίχλη άφισε πριν από μένα
το επισκεπτήριό της στον Τελετάρχη του Δημαρχείου
και οι χορταριασμένοι αμμόλιθοι των τοιχωμάτων
μύριζαν ακόμη στέρηση και υγρασία
μ΄ άρεσε αυτός ο τόπος ο οικείος
γιομάτος τίτλους και ένδεια
γλάστρες περικοπές ονόματα και
μ΄ αποδέχτηκε και με θυμήθηκε
πάνω σε άμαξα με άσπρα άλογα
με βούκινο στο χέρι και ζαχαρωτά
σε σημείο που το πίστεψα κι εγώ
πως κάποτε έκανα τον έμπορα εδώ
πουλώντας
βότανα και ξύλινες Μαντόνες
ασημένια χτενάκια
για τα μαλλιά των κοριτσιών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου