ΚΟΚΚΙΝΟ ΤΕΛΟΣ / Βλάγκα Σταματία

Κουλουριάζομαι σ΄ ένα αδειανό πουκάμισο.
Που είσαι;
Περιμένω τα χάδια σου.
Ρουφάω το ξεθυμασμένο σου άρωμα
και ζητιανεύω στάλα στάλα τον ιδρώτα σου. 
Αγγίζω κάθε τι δικό σου. 
Επαίτης αναμνήσεων, 
τις κρατώ στην καρδιά μου.
Φυλαχτό μιας ζωής, 
που χάθηκε μια νύχτα, 
σ΄ έναν επίλογο που γράφτηκε με αίμα. 

Και τι απόμεινε;
Ένα δάκρυ να γλιστρά στις σκέψεις μου.