ΑΝΙΑ

Τα πρόσωπα

αυτά τ΄ απελπιστικά καλούπια

ιστορούν τη ζωή μας.

Πάνω απ΄ τα καμπαναριά

πλανάται η απόγνωση

τα χέρια μου

τα δέκα μου δάκτυλα

διαγράφονται

πάνω από τα σιωπηλά κωδωνοστάσια.

Ο δρόμος

πλημμυρίζει χρυσάφι

καθώς χαμογελάς.

Ποιος χρυσικός

κάπνισε μ΄ ασήμι και μάλαμα

τα φύλλα του βασιλικού δένδρου;

Εδώ μέσα

ζευγάρωσεν η παγωνιά με την ανία

Θα ρθή το καλοκαίρι

Θα ρθή η μέρα

θα ρθή το πλοίο

ακριβώς το καταμεσήμερο.

Σα θρίαμβος αρχαίου Καίσαρα

μεγάλε αδελφέ

θα με στεφανώσης

μέσα στο καταμεσήμερο.