ΜΕΘΗ

Την ώρα που έφευγα από το δάσος,

οι περαστικοί με βλέπαν με περιέργεια που τρίκλιζα.

Είχα μεθύσει από ομορφιά!

Ακόμα λίγο μουστάρι δειλινής ανταύγειας αν έπινα,

στα πόδια μου δεν θα μπορούσα να σταθώ!