Δρ Τζέκυλ και Χάυντ

Κάποιες στιγμές στον ύπνο μας, βαθιά στα όνειρά μας

Νομίζουμε πως είμαστε έξω απ’ τα νερά μας

Σε μακρινά βασίλεια πέρα απ’ την οικουμένη

Σε τόπους που άνθρωπος κανείς δεν άκουσες να μένει.

Κάποιες στιγμές, στα όνειρα, σε κόσμους απόκοσμους

Βρίσκουμε τ’ άλλο μας μισό, να μπλέκει μ’ υπόκοσμους

Μαχαιροβγάλτες, φόνισσες, μ’ αλήτες και πουτάνες

Και με γαβριάδες που κρυφά φουμέρνουνε τζιβάνες.

Κάποιες φορές, ο εαυτός γίνεται ένας άλλος,

Μέσα στη Χώρα του Ποτέ, σαν κάπτεν Χουκ, μεγάλος

Και ύστερα στον ξύπνο μας, λουσμένοι στον ιδρώτα,

Γυρίζουμε στο μόχθο μας, μίζεροι όπως πρώτα