Ο Ουρανός

Με αδέσμευτη την καρδιά,

αγναντεύω δυό κλαριά που καθρεφτίζονται,

στην επιφάνεια της λίμνης...

Σηκώνω το βλέμμα μου αψηλά

και η ματιά μου σαν κλέφτης τρυπώνει,

στου Ουρανού το Γαλάζιο Παλάτι.

Νοιόθω Φίλο μου και Αδερφό τον Ουρανό,

και πολλές φορές,

γιά τα όνειρά μου, μαζί του συζητάω.

Και, αν τύχει και είναι ΄Ανοιξη,

που ο Ουρανός στη λίμνη καθρεφτογιαλίζεται,

θαρώ, πως ο ΄Ηλιος του χαμογελά,

ενώ, στην Αντάρα και στην Κακοχειμωνιά,

ο ΄Ηλιος του, κρυμένος θλίβεται,

στέλνοντας στη Γη μαζί με τη βροχή,
ένα πικρό του δάκρυ...