Το όνειρο

Βρέθηκα σε κύκλο σκοτεινό στ’ όνειρο που είδα χθες το βράδυ

κι ήμουνα απ’ τη μια του κύκλου εγώ κι εγώ από την άλλη

κι ήμουνα απ’ τη μια του κύκλου εγώ ήμουνα εγώ κι από την άλλη

έτοιμος να μου αποκριθώ και να ρωτήσω πάλι

κι ύστερα χάθηκα μακριά, χάθηκα σε ολάνθιστα περιβόλια,

παρέα με τους δερβίσηδες γύρω από τη φωτιά, χορεύοντας και τραγουδώντας

έιβαλα χορεύοντας και τραγουδώντας, έιβαλα χορεύοντας και τραγουδώντας.

Κι είδα ένα παιδί, μικρό παιδί που έπαιζε και μου `ριχνε στα ζάρια

το ύστερο του πόθου μου φιλί, τα πρώτα παιδικά μου χάδια

κι εκεί εκείνη τη στιγμή άκουγα να τραγουδάνε εντός μου,

ο ύπνος με το θάνατο μαζί, τραγούδια του ερωτός μου

κι ύστερα πάλι ξαφνικά, χάθηκα σε ολάνθιστα περιβόλια,

παρέα με τους δερβίσηδες γύρω από τη φωτιά, χορεύοντας και τραγουδώντας

έιβαλα χορεύοντας και τραγουδώντας.

Κι είδα τις ελπίδες μας σκιές, βάδιζαν αμίλητα εμπρός μου,

σύμβολα, σημεία και μυστικές μορφές αυτού του μάταιου κόσμου

και είκοσι αιώνες σκοτεινοί έφταναν στο τέλος τους πια τώρα

κι από `ναν κόσμο σ’ άλλονε τελικά, εμείς, περνάμε, λέει, ώρα την ώρα

κι ύστερα πάλι ξαφνικά, χάθηκα σε ολάνθιστα περιβόλια,

παρέα με τους δερβίσηδες γύρω από τη φωτιά, χορεύοντας και τραγουδώντας

έιβαλα χορεύοντας και τραγουδώντας, έιβαλα χορεύοντας και τραγουδώντας.

Βρέθηκα σε κύκλο σκοτεινό στ’ όνειρο που είδα χθες το βράδυ

κι ήμουνα απ’ τη μια του κύκλου εγώ κι εγώ από την άλλη

πες μου τι είν’ αυτά που βλέπω εδώ, πρόφτασα να πω στον εαυτό μου,

μη μιλάς μον’ κοίτα και πέρνα λέει αυτός και βγήκα από τ’ όνειρό μου.