ΠΩΣ ΜΙΚΡΑΙΝΕ ΤΟΣΟ Η ΖΩΗ / Κυπραίου Λίτσα

******
Πως μικραίνει τόσο η ψυχή,
και χάνετε μεσα στο χτες.
θεριέψαν τόσο οι ματιές.
****
Στο κοίταγμα των περασμένων σκέψεων,
των περασμένων στιγμών.
Στιγμές που ξεθώριασαν,
στο φως του σημερα, του τώρα.
****
Φεύγει, πετά,η ψυχή
τα όνειρα σέρνει, στη Γη,
πουλιά λαβωμένα, φτερά,
τραγούδια, στου ονείρου κλαδιά,
λουλούδια που βγάλαν καρπό,
μα πέσαν στο χώμα θαρρώ.
****
Καρδιά, που μεγάλωσε ποια
και βάραινε, πέφτει σιμά.
****
Ποιον δρόμο να πάρει η ζωη,
που κάρφωσε, πάνω στην Γη.
Τι δρόμο να πάρει η καρδιά,
που πέταξαν πάν τα πουλιά.
****
Τα χρόνια που γίναν καπνός,
και έπεσε χάθει το φως,
τα χρόνια που πήραν ζωή,
την κλείδωσαν μες την ψυχή.
τα σίδερα βγάλαν σκουριά,
τα δάκρυα, στέρεψαν ποια.
Ζωή, που μικραίνει ξανά,
και χάνετε μες των βοριά.