ΧΑΔΙ

                

                          

Μ’ ένα απλό ταξίδι της παλάμης σου

στο πρόσωπό μου

πως μπορείς και λειαίνεις τα σκληρά ερωτηματικά μου!

Πως τα στρογγυλεύεις…

Μ’ ένα απλό ταξίδι της παλάμης σου

στο πρόσωπό μου

πέφτουν οι λεπίδες μια μια σαν σταγόνες αίμα

στο πάτωμα…

Χωρίς αυτό το ταξίδι

Θα’χες φουρτούνα στ’ ανοιχτά

Κι’ εγώ

 μια άγκυρα βαριά ψυχή

σ’ ένα μυαλό καράβι…