ΤΑ ΦΥΛΛΑ ΑΙΜΟΡΡΑΓΟΥΝ

Μέρες πολύχρωμες εναπιτίθενται εδώ
καθώς στη γύμνια τους βουρκώνουνε οι πέτρες.
Στο δάκρυ του Ρωμιού
κι΄ οι πεθυμιές ωχρές.
Ροδιές, ελιές και πλάτανοι
η γη πούτανε η γης μας.
Τώρα το τέλος στάζει αναλαμπή
τα  φύλλα αιμορραγούν
(θυμάμαι του θέρους εκείνη τη ζωή)
καθώς μες τα κυκλώπεια τείχη η ταφή μας.