Σκοτεινές ημέρες,που φωτίζονται ακόμα αχνά!
Άγγελοι που σκορπίζουν ακόμα ασήμι στη Γη
και, ενώ το σούρουπο απλώνει το σεντόνι του το μαβί,
κατηφορίζω προς την θάλασσα αργά.
Οι ώρες γλυστρούν κι εγώ , αγναντεύω αμέριμνος...
Όσο πλησιάζει η αλλαγή της νυχτιάς,
τόσο και η ελπίδα μέσα μου φουντώνει!
Ξημερώνει επιτέλους
και μιά αόριστη αίστηση μου μουδιάζει το σώμα....
Ο Εφιάλτης,
βαρίδι ενοχλητικό στην ψυχή μου,
έμεινε οριστικά στο Παρελθόν
και τα αισθήματά μου τούτη τη φορά,
ελπίζω, τις κακοτοπιές να αποφύγουν,
ενώ, η απαστράπτουσα μέρα
που όπου νάναι αρχίζει
κάτω από του ΄Ηλιου το πέλμα,
ευελπιστώ,
πως θα μου χαρίσει, ένα φιλί ασυνήθιστο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου