[Η ΑΜΥΓΔΑΛΙΑ γέμισε τσάγαλα]

Η ΑΜΥΓΔΑΛΙΑ γέμισε τσάγαλα

κι εσύ λείπεις

Δε θα δεις την επιστροφή των φύλλων στη μουριά

τη γαλανή ηπιότητα της θάλασσας τα ερμητικά τριαντάφυλλα

Δε θα προλάβεις το αγνάντεμα του ελαιώνα

από ψηλά

την περιδίνηση της μαργαρίτας μετά τη μέλισσα

το απλόχερο χαμομήλι

Δεν θα περπατήσεις κάτω από την καρυδιά

τους άσπρους αστερίες στην πορτοκαλιά

την αραιή σκιά του ευκαλύπτου

Λείπεις απ’ την βιασύνη της κληματαριάς

το ανάστημα της λεύκας

Λείπεις απ’ τον αμάραντο

που μου ‘φερες ένα πρωί

και θάλλει ακόμα

ανέσπερος

σε απόκρημνο βάθος

για χρόνια πολλά

στην καρδιά μου