Κάποιοι Φτηνοί βαλθήκανε
την ψυχή μου να ξεφτίσουν,
γκρεμίζοντας τα πάντα γύρω μου,
αφήνοντάς με,
Γυμνό και Λαβωμένο...
Όμως, οι Ουρανοί γιά μένανε
ήσανε πάντα ανοιχτοί γιά να φωτίζουνε
των Τυφλοπόντικων τα αόρατα μαχαίρια
και σαν κυπαρίσσι στάθηκα ορθός,
σαν τον περήφανο αετό,
αγέρωχος μα πάντα ταπεινός,
αδιαφορόντας παντελώς,
γιά τ' αδηφάγα τρωκτικά που προσπαθήσανε
τις μέρες μου να ροκανίσουν,
την ψυχή μου στέλνοντας
στα Τάρταρα και στο Σκοτάδι...
Θαρώ,
πως είμαι εγώ ο Νικητης,
αν και, όπως Εχτές και Σήμερα
το συνηθίζουν οι εχθροί,
πισώπλατα
να με χτυπούν....ακόμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου