Αέρινη, ολοκόκκινη παπαρούνα
στολίζει τα μέσα της ψυχής μας.
Πάλλεται σε κάθε πνοή του αγέρα,
πονάει στη θλίψη, φυλλορροεί
με της βροχής το κλάμα.....
Σε κάθε χαρά που δίνεται ξαναγεννιέται.
νιώθει δύναμη σαν την περιβάλλει
ο κρίνος, με τ' ολόγιομο κορμί,
τα σπαθωτά τα φύλλα,
τον παλμό της ανάσας του,
τ' άρωμά του απαλά να την αγγίζει,
την ψυχή του να φτεροκοπάει δίπλα της,
ελεύθερη πεταλούδα.....
Πολλές, άμετρες φορές αφανίζεται,
μα βγάζει νέο ανθό στο πότισμα
του αγνού, γλυκού πιοτιού,
που η φύση της προσφέρει!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου