Παραμύθι στερνό και παράλογο για απογευματινές ώρες (Απόσπασμα)

Λεηλασία

 Όταν σου καταμαρτυρούσαν
 πως δε την “αξιώθηκες” αυτή τη πόλη
 είπες μονάχα
 πως είχε πρόσωπο σκληρό
δεν μπόραγες να σε κυττάει κατάματα.
 Πάνω σου σκύβει
κάτι σαν ψάξιμο, σαν αναζήτηση
στο φως έμοιαζε με λεηλασία

Σταθμοί

Κανείς δεν ξέρει τι σημαίνει για μένα
αυτή η επανάσταση.
Εγώ που αύριο θα φύγω
θα τη κουβαλάω στη τσέπη μου,
θα περπατάω αργά από το βάρος της.
Δεν ξέρω τι μπορεί ν’ αλλάξει,
δεν ξέρω πόσους σταδίους απέχει
ο πρώτος σταθμός από δω,
ξέρω μονάχα πως η σειρά που τα περνάμε
δεν είναι ίδια για όλους.