[Καθισμένοι]

"Καθισμένοι οι δύο, εκεί στις πέτρες των γερασμένων βράχων, δίπλα στη φουρτουνιασμένη θάλασσα, αυτή που τρώγεται πάντα για λίγη στεριά/ αγκαλιάζονται, μόνο ο άνεμος κοντά, αναστατώνει τις σκέψεις που επανέρχονται, όσο το χαμόγελο χρωματίζει τα μάτια, μαζί με την αρμύρα που αναπνέει/ τίποτα δεν αλλάζει σε αυτόν τον κόσμο, μόνο οι καρδιές όταν δίνονται απλόχερα, σε μια αγάπη, σκέτος έρωτας".