Ένας Άνθρωπος
σηκώθηκε από τα κράσπεδα,
τίναξε το ζαρωμένο του λαιμό
κι απόκοσμα
ύψωσε το ρύγχος
στον ουρανοξύστη.
Στου όρθρου τη γαλήνη σίγησε.
Βουβά σπαράσσει τώρα ο αποσπερίτης.
Και η θάλασσα μακριά, πολύ μακριά,
φέγγει και σβήνει στ’ άδολά του μάτια
αχνίζοντας στο σύθαμπο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου