[Άνοιξες το παλιό παράθυρο]

"Άνοιξες το παλιό παράθυρο, τράβηξες -μέσα σου- την πρώτη δυνατή ακτίνα του ήλιου, όσο ο άνεμος έπαιζε αχόρταγα στην κουρτίνα σου/ κοίταξες τα λουλούδια, όλα διψούσαν σαν κι εσένα στις -ασβεστωμένες- λαμαρίνες, για τέτοιο φως ηλιοκαμένο/ μα εσύ ήθελες -περισσότερο από όλα- την αγάπη σου, αυτή που ξυπνούσε μαζί σου κάθε ξημέρωμα, να γεμίσεις με δύναμη την ημέρα και την καρδιά σου".