Εδώ στη Σαλαμίνα

Ναι! Εδώ θα μείνω....

Σιμά στις λεμονοπορτοκαλιές,

σ' αμυγδαλιές και πεύκα,

απέναντι απ' τη θάλασσα!

Ναι! Εδώ θα μείνω.....

Λένε,

πως η Ερημιά είν' έρημη,

μα εδώ στη Σαλαμίνα η Ερημιά,

μοιάζει με τ' αλογάκι του Θεού,

που ολονυχτίς στον Ουρανό πλανιέται

δεμένο με μεταξωτό σκοινί,

ξωπίσω από την Πούλια.

Κι εγω στοχάζομαι

να καβαλάω στη ράχη του,

να πιλαλάω....να χάνομαι,

στου Απείρου τα λημέρια!

Η κάθε βραδιά που θάρχεται

αβάρετα θα κουβαλά

εδώ στη Σαλαμίνα,

ντέρτια,καημούς και μυστικά

δικά της ή και ξένα,

γιά με, δεν έχει σημασία.

Κι εγώ θα την ρωτώ

γιά τ' ανεξήγητα του Σήμερα,

ενώ αυτή θα μ' αποκρίνεται

με το δικό της τρόπο!

Και ύστερα,

....θε νάρχεται το Αύριο!

Σε γαλαζόασπρο σκαρί

θ' αργολικνίζομαι απαλά,

από Γαρμπή και Μπάτη.

Ξοπίσω μου,

θ' αφήνω πεύκα,συκιές και κλήματα,

ξωκλήσια λιτά και άσπρα,

που όλα μαζί επίμονα

σαν χάρη θα μ' αποζητούν,

την ευτυχία μου να μοιραστούμε!

Καταμεσίς το πέλαγο ζερβά,

μιά Παναγιά με τον μικρό Χριστό,

στον Σεβασμό που τους απότησα,

θε να με αντιχαιρετούνε!

Λένε,

πως η Ερημιά ειν' έρημη,

μα εδώ στη Σαλαμίνα,

το Ουράνιο Τόξο του Καλοκαιριού

δεν θ' αργέψει γιά να βγεί,

μετά την Αυγουστιάτικη τη μπόρα.

Κι έτσι,

θε νάρχεται η επόμενη βραδιά

και η επόμενη....κι η άλλη,

ώσπου,

σε μιά απ' τις επόμενες βραδιές,

η μπρούτζινη Σελήνη,

" Ετοιμάσου" θα μου πεί,

" Για το Μεγάλο σου Ταξίδι"...

Τότε κι εγώ,

μιά μουσική ακούγοντας

από γραμμόφωνο παλιό,

το υστερνό το Ποίμα μου θα γράψω,

εδώ στη Σαλαμίνα.