Η ΑΣΤΕΓΗ ΜΕΡΑ (Μικρό απόσπασμα)

Κάποιος στο δρόμο
θέλησε να μου χαρίσει τη μισή του στεναχώρια,
είπα όμως λάθος το όνομα της πόλης όταν μου ζητήθηκε 
και βρέθηκα αλλού.
............
σελ 9

Μια εύπορη σιωπή το καλοκαίρι, 
Με σπήλαια και λιβάδια
που΄ χει ταλέντα κι ένστικτα
και μεταλλάσσεται σε στίχους. 
Ακροβατούν ανάμεσα σε Καλησπέρα και Καλημέρα.
Κατεβαίνει ο ήλιος και τέμνει τους περαστικούς.

............

σελ. 12

Αυτοκαταργήθηκα σε ίσιους τόπους.
Αυτή ήταν εξάλλου η ποινή,
αφού ληστής δεν υπήρξα,
αλλά αντιθέτως εντατικά εργάστηκα, 
έσπασα το ανθρώπινο τσόφλι μου και χύθηκα προς τα έξω. 

-----------

σελ. 19

Ο νους μου μετακόμισε στα πέλματα
και η καρδιά μου άλλαξε θέση.
Τσάμπα πυροβολάτε.
Εδώ δεν κατοικεί κανείς.
Μόνο ένας άνθρωπος φτιαγμένος από πολλά
      μικρά ανθρωπάκια
έρχεται και ποτίζει μια λύπη, φτιαγμένη από πολλές
      μικρές λύπες.
Μα τίποτα δεν μεγαλώνει σωστά.

σελ. 21

Δεν αγαπώ πια. 
Ο τελευταίος που αγάπησα πνίγηκε από κατακλυσμούς
αγάπης. 
..........

σελ. 27

2. Το καλοκαίρι τελείωσε 
για λόγους που τελικώς δεν αφορούσαν κανέναν. 
Όμως μη λέτε τα αγκάθια περιττά
γιατί τα προστατεύει μια κρυφή οδύνη. 

σελ.30

ευχαριστούμε την κα Ιωάννα Διαμαντοπούλου για την αποστολή σε μας της νέας της Ποιητικής Συλλογής