Ιουλία Κορμεντζά: Η Ποίηση για μένα έγινε Νόμος Ζωής και ήταν και είναι ένας δρόμος αναζήτησης και λύτρωσης.

Η Ιουλία Κων. Κορμέντζα γεννήθηκε το1943 στα Θεοδώριανα της Άρτας.  Από νεαρή ηλικία ασχολήθηκε με την ποίηση και τον πεζό λόγο. Ποιήματα και διηγήματά της, είχαν δημοσιευθεί{1955-1965} στη «φιλολογική σελίδα» της εφημερίδας «Βραδυνή». Εργάστηκε μέχρι το 1976 στο Υποθηκοφυλακείο Αιγάλεω.

Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και συνέχισε Νομικές Σπουδές στη Νομική των Αθηνών, έχοντας αναπτύξει παράλληλα και έντονη συνδικαλιστική δραστηριότητα. Το 1979 από το Πανεπιστήμιο Ρούζβελτ του Σικάγου απέκτησε το πτυχίο Μάστερ στη Κοινωνιολογία.

Ποιήματά της δημοσιεύθηκαν κατά καιρούς σε περιοδικά και εφημερίδες. Η βιογραφία της συμπεριλήφθηκε στην Εγκυκλοπαίδεια Νεοελληνικής Λογοτεχνίας του Χάρη Πάτση, τόμος 14ος. Μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών {ΠΕΛ], της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών και της Ένωσης Συνδικαλιστικών Στελεχών. Έχει εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές

Πρόσφατα, κυκλοφόρησαν έργα της:  «Σκόρπια Φύλλα», τον Μάρτιο 2006. και  «Φαιδρά ή Σοβαρά;» που εκδόθηκε τον Απρίλη του 2007.

Ποιήματα της κας Ι. Κορμεντζά είχα πρωτοδιαβάσει σε ποιητικά ιστολόγια και περιοδικά του διαδικτύου. Τόλμησα κα της έκανα την σχετική πρόταση φιλίας και γνωριμίας, μέσω ενός κοινωνικού δικτύου προκειμένου μέσα στον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο που ο καθένας διαθέτει από εμάς να μπορέσω να γνωρίσω καλύτερα την ποιητική της ενασχόληση, όπως και έγινε. Ο λόγος της είναι ανθρώπινα ζεστός και υποστηρίζει  αξίες που για πολλούς, αποτελούν μια ιστορία του παρελθόντος. Διαχρονικές αξίες όπως ο Θεός, η  Ισότητα, η Ειρήνη, η  Ελευθερία, η Αγάπη, η Οικογένεια, κ. λ. π. γαλούχησαν,  όπως και η ίδια μας εκμυστηρεύτηκε,  τον ψυχικό της κόσμο, έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ζωή  και κατέλαβαν σημαντικότατη θέση στην Ποίησή της.

Την ευχαριστούμε για την τιμή που μας έκανε να μας παραχωρήσει την ιδιαίτερη αυτή συνέντευξη.

Κύρια Ιουλία έχετε μια μακρά πορεία στον ποιητικό χώρο και στην πεζογραφία. Πόσο δύσκολη ήταν αυτή η πορεία ή θα την χαρακτηρίζατε ως ένα ταξίδι αναψυχής

Η πορεία μου στον ποιητικό χώρο άρχισε παιδιόθεν. Δεν ήταν καθόλου εύκολη. Αλλά βήμα το βήμα τα όποια εμπόδια συναντούσα, με πείσμα και υπομονή τα ξεπερνούσα και πάντα προχωρούσα ταπεινά και σεμνά τάσσοντας τον εαυτό μου απλή εργάτρια στον Μεγάλο Οίκο της Ποίησης.

Είστε πολυγραφότατη. Τι είναι  ποίηση για εσάς;

Η Ποίηση για μένα έγινε Νόμος Ζωής και ήταν και είναι ένας δρόμος αναζήτησης και λύτρωσης.

Πολλές φορές οι άνθρωποι υποστηρίζουμε ότι κάποιες σταθερές καθορίζουν την ζωή μας. Οι διαχρονικές αξίες (ισότητα, ειρήνη, ελευθερία κτλ) το ρόλο παίζουν στην ζωή σας; Ποια η θέση τους στην ποίηση και τους στίχους σας;

Ανατρέχοντας στην κρίση του Αριστοτέλη ««Η ποίηση είναι έργο φιλοσοφικότερο

και σπουδαιότερο της ιστορίας, Επειδή η ιστορία γράφει τα πράγματα καθώς είναι,   η ποίηση τα γράφει καθώς πρέπει ή όπως θα έπρεπε να συμβούν», οι διαχρονικές        αξίες «Θεός, Ισότητα, Ειρήνη, Ελευθερία, Αγάπη, Οικογένεια, κ. λ. π. έπλασαν τον ψυχικό μου κόσμο, έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ζωή μου και κατέλαβαν σημαντικότατη θέση στην Ποίησή μου. Ας μου επιτραπεί να παραθέσω ένα ποίημά μου

«Όταν γράφω….

Με καράβι την γραφή

νύχτα κι αυγή

ένα ταξίδι κάνω μοναχικό

δύσβατο, επικίνδυνο αλλά και μοναδικό

σε τόπους του λυκαυγούς και του λυκόφωτος μαζί

που ορίζονται σαν τοπία της ψυχής

και σαν κήποι χλοεροί της ζωής.

Και πότε μες στης συνείδησης

τις πιο σκοτεινές σπηλιές,

πότε στους αμμόλοφους του ασυνείδητου,

αργός μ’ ακολουθεί ένας διαλογισμός

άλλοτε με βροχών ριπές,

και άλλοτε Ψυχής αναστοχασμός

σε ηλιόχαρες ζωής στιγμές.

Κι εγώ, ταξιδιώτης, οδοιπόρος, μαζί

και της Αλήθειας αναζητητής,

μέσα στης νύχτας την σιωπή

συγκεντρώνω τις σκέψεις μου

ώσπου να πάρουν σχήμα, 

με ωραία μορφή

οι λέξεις μου.

Και με την ψυχή να μ’ οδηγεί

βήμα το βήμα…….

στην διαδρομή,

ξεπερνώντας εμπόδια και όρια,

ανακαλύπτω της αρχέγονης μνήμης μόρια,

κρύσταλλα μικρά των αληθειών, μικρά

τόσο που χωράνε στην παλάμη ενός χεριού.

Κι όπως αντανακλούν φως του ουρανού

δικαιώνουν το απλόχωρο στη καρδιά μου

κι από τούτο τον κόσμο, το πέρασμα μου. 

Μα φορές που γράφω

για όλα εκείνα που απεύχεται η καρδιά

στα συρτάρια του νου τα κλειδώνω ερμητικά

γιατί φοβάμαι, μήπως συμβούν πραγματικά.

Κι άλλοτε όταν γράφω

με παραφορά να με γλυκαίνει

για κάτι π’ αγαπώ υπερβολικά,

-όπως του κόσμου την ομορφιά,

Διαχρονικές αξίες, ζωής ιδανικά

και του ανθρώπου την αρχοντιά-

σαν βάζω την λογική τα αισθήματά μου να μερεύει 

ω, πόσο

φοβάμαι μήπως τα χάσω…

Ωστόσο,

δεν μπορώ

Όσο

κι αν το προσπαθώ

να σταματήσω να γράφω…….

Ή να αγαπώ….

Ποια η θέση του ποιητή στα σύγχρονα προβλήματα που βιώνει ο  Έλληνας; Έχουν κατηγορηθεί πολλοί ποιητές, άνθρωποι του πνεύματος ότι δεν αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα και για να το πω πιο λαϊκά ότι πετούν στα σύννεφα.

Στα σύγχρονα προβλήματα που βιώνει ο Έλληνας, η θέση του Ποιητή εξαρτάται και διακρίνεται από την οπτική πλευρά που τα βλέπει και από το πώς ο ίδιος τα βιώνει. Με θλίψη μου παρακολουθώ και βλέπω να υπάρχουν ποιητές που ενατενίζουν την ζοφερή πραγματικότητα εκ του μακρόθεν και περί άλλων τυρβάζουν.

Πόσο απέχει η ποίηση από την πολιτική ; Μπορεί να πορευτούν ή η ποίηση πρέπει να ασκεί κριτική στις εκάστοτε πολιτικές σκηνές και πρακτικές;

Κατά την δική μου άποψη άλλο Ποίηση άλλο Πολιτική. Η Ποίηση πρέπει να παραμένει ανεξάρτητη. Και εστιαζόμενη στην αποστολή της και στον ρόλο της μέσα στο κοινωνικο-πολιτιστικό γίγνεσθαι, να ασκεί ευθαρσώς την δέουσα κριτική και να υψώνει την φωνή για τα «κακώς δρώμενα» στην Πολιτική αλλά και να επαινεί τα όποια «καλώς γενόμενα». Αν όμως συμπορευτεί με την Πολιτική, τότε γίνεται «κατευθυνόμενη» και χάνει το «Απολλώνιό της φως».

Πιστεύεται ότι ο  ποιητής  για τον έλληνα αναγνώστη είναι κάτι το μακρινό και απρόσιτο; Ή είναι κάπου πολύ κοντά μας, ανάμεσά μας, υπαρκτό πρόσωπο.

Για τον Έλληνα αναγνώστη ανάλογα την παιδεία του, φρονώ ότι ο Ποιητής είναι και τα δύο.

Διαβάζοντας το τελευταίο διάστημα ασταμάτητα ποίηση, διαπιστώνω (το πιθανότερο να κάνω λάθος) ότι οι σύγχρονοι ποιητές στοχεύουν όλο και περισσότερο σε μια ποίηση ερωτικού περιεχομένου και όχι προβληματισμού. Αλήθεια πόση επίδραση μπορεί να έχει τούτο σε μια εποχή που οι απλοί αναγνώστες θέλουν τους ανθρώπους των γραμμάτων και πνεύματος δίπλα τους επειδή βιώνουν δύσκολες καταστάσεις;

Είναι αλήθεια ότι με προβληματίζει το γεγονός να βλέπω ποιητές να γράφουν όλο και λιγότερο ποίηση προβληματισμού και πολύ περισσότερο ποίηση ερωτικού περιεχομένου που απ’ ό, τι διαβάζω εστιάζονται «στο ένστικτο» μονάχα, που για μένα αποκαλύπτει «πτώση» του πνευματικού επιπέδου. Για πολλούς αναγνώστες όμως παρακολουθώ ότι αυτό τους είναι αρεστό. Δική μου όμως ευχή με απόσπασμα από ένα μου ποίημα:

           Ω! Ας ήταν Αγάπης πνεύμα, σαν ήλιος αυγινός,

           να λάμπει και να κυριαρχεί

            καλοκάγαθο στη ζωή μας διαρκώς,

            του «ευ γίγνεσθαι» ρέων ποταμός

            της κακότητας εξολοθρευτής!

            Ας ήταν ο Έρωτας, ποιητής,

            δημιουργός,

            στα ωραία και τα καλά πρεσβευτής,

            να έδρευε στην ψυχή καθενός…..

            να ξεπερνά τον εαυτό του,

            στα ένστικτά του νικητής,

             εικόνα κι εξομοίωση να γίνεται με τον Θεό του!

             Όμοιος να ’ταν αγγέλων εράσμιος ασπασμός

              στη ζήση με τον σύντροφό του

              σ’ όλη του την γήινη διαδρομή

              και να μην είναι σαν εκείνο τ’ άστρο φωτός

              που λάμπει μια στιγμή

              και σβήνει στο σκότος της νυκτός!

Γεμίσαμε ποιητές η έχω αυτή την εντύπωση;  Γράφονται σήμερα ποιήματα αντάξια των περασμένων; Ή έχουν γραφεί όλα;

Ναι, σήμερα παρατηρείται πληθώρα ποιητών. Λίγοι όμως ξεχωρίζουν σαν λαμπαδοδρόμοι-μπροστάρηδες που με τα ποιήματά τους συγκινούν τους ανθρώπους και εγείρουν ελπιδοφόρα σκιρτήματα στις ψυχές

Ποια η άποψή σας για τον έρωτα στην ποίηση. Τι μπορεί να καθορίσει την θέση του;

Ο Έρωτας είναι το Α και το Ω στην ζωή του ανθρώπου και πάντοτε έπαιζε και παίζει σημαντικό ρόλο στην Ποίηση. Επειδή για μένα ο Έρωτας είναι πηγή φωτός και δημιουργίας φρονώ ότι πρέπει να γίνεται αναφορά σε αυτόν με ιερό ρίγος και σεβασμό, σαν να δεχόμαστε ευλογία Θεού.

Πότε είναι σπουδαίο, αξιόλογο ένα ποίημα;

 Κατ’ εμέ ένα ποίημα είναι σπουδαίο και αξιόλογο όταν με τους στίχους του αγγίζει τον αναγνώστη βαθιά και σε τέτοιον βαθμό που να τον απελευθερώνει απ’ την γήινη υπόσταση και να τον εξυψώνει σαν πνευματικό ον.

Με τι ασχολείστε αυτό τον καιρό; Γίνεται κάποια προεργασία για έκδοση ποιητικής συλλογής;

Η ποίηση καταλαμβάνει τον περισσότερο χώρο στο σύνολο των δραστηριοτήτων μου. Κι όσο έχω διαύγεια πνεύματος δεν θα σταματήσω να γράφω. Μέχρι σήμερα έχω γράψει 28 ποιητικές συλλογές. Από αυτές μόνο δύο έχω εκδώσει. Την μία το 2006 με τίτλο «Σκόρπια φύλλα» και την άλλη το 2007 με τίτλο «Φαιδρά ή Σοβαρά;». Οι υπόλοιπες, ελλείψει οικονομικών δυνατοτήτων, μένουν στα συρτάρια μου. Δείγματα από το σύνολο της γραφής μου αναρτώ κατά καιρούς στο Διαδίκτυο.

Ποιος σύγχρονους ποιητές θα ξεχωρίζατε; Υπάρχουν ποιητές του διαδικτύου που στέκονται επάξια. Υπάρχει κάποιος που θα μπορούσατε να αναφέρετε;

Μέσα από το διαδίκτυο γνώρισα πολλούς ποιητές που τους ξεχώρισα και τους εκτιμώ ως πολύ αξιόλογους, να στέκονται επάξια ορθοί στις επάλξεις, τιμώντας την αποστολή τους. Προς αποφυγή όμως παρεξηγήσεων ας μου επιτραπεί να μην αναφέρω ονόματα

Υπάρχει κάποιο ποίημά σας ή τραγούδι που εσείς θεωρείτε ως το αγαπημένο σας τέκνο;

Κάθε μου ποίημα το θεωρώ «αγαπημένο μου τέκνο»! Υπάρχουν όμως και αρκετά που τα αγαπώ ιδιαίτερα και τα διακρίνω ως τα πιο ξεχωριστά.

Υπάρχει κάτι που θα θέλατε να μας πείτε

Κλείνοντας, αφού σας ευχαριστήσω και πάλι για την τιμή να ασχοληθείτε μαζί μου   θέλω να τελειώσω με ένα πρόσφατο ποίημά μου.

Στην κάθε σου μέρα

Κάθε μέρα που ξημερώνει

ένας καμβάς ανοίγεται λευκός

στα μάτια σου εμπρός.

Άνθρωπέ μου δική σου η επιλογή

Ή θα γίνεις ο καλλιτέχνης ο προσεκτικός

που μ’ έμπνευση ψυχής και φως

τα χρώματα του απλώνει

και τέλεια ζωής εικόνα

ως το βράδυ ζωγραφίζει

ή θα τ’ αφήσεις απ’ το σκοτάδι να γίνει θολός. 

Κάθε μέρα, σαν μια κούπα είναι αδειανή,

από τις πράξεις σου σταγόνα-σταγόνα

έτοιμη ροδόμελι και μόσχο να γεμίζει.

Δική σου θέλημα η εκλογή.

Από γλύκα ευφροσύνης αν θα ξεχειλίζει

ή θα παραμείνει εντελώς κενή.

Όσο περπατάς φίλε μου πάνω στη γης

στην κάθε σου ημέρα που ζεις

δες γύρω σου με καινούργια ματιά

τα θαύματα που συμβαίνουν και τα θαυμαστά

και χαίρε μ’ αγαλλίαση στου κόσμου την ομορφιά.

Ξεδίπλωνε όπως ένα λουλούδι την καρδιά

στις αυγινές ακτίνες του φωτός

να νοιώσεις μέσα σου την λιακάδα και την ζεστασιά

κι ακτινοβόλησέ την προς τα έξω μετά.

Συντονίσου με τον ρυθμό της ζωής,

ακολούθησέ τον…..

κι όπως ο κορυδαλλός

τραγούδησέ τον.

Απαιτώντας στην μέρα σου ανεξαρτησία,

μη γυρνάς αδελφέ μου την πλάτη

στην αλήθεια και στην αγάπη

κι αγκαλιάσεις το ψέμα και την απάτη.

Είναι σαν ν’ αναζητάς την ευτυχία

με λάθος τρόπο

και σε λάθος τόπο.

Για να 'σαι ευτυχής

της αγάπης φόρα την πανοπλία.

Και κάθε μέρα που ζεις,

κράτα το χέρι σου απλωμένο

χωρίς αντάλλαγμα να ζητάς,

να βοηθάς

όποιον μπορείς.

 Και κάθε έναν που συναντάς

στον δρόμο σου πονεμένο και κλαμένο

με λόγο γλυκό παρηγόρησέ τον,

το δάκρυ σκούπισέ του

κι αγάπης χάδι και φιλί χάρισέ του….

Ξένε, συνάνθρωπέ μου, κάθε ημέρα που ξημερώνει

σαν τον σπόρο αναπτύσσεσαι τον μικρό

που αφήνει πίσω τον φλοιό,

σιγά-σιγά  μεγαλώνει,

στο χώμα τις ρίζες του απλώνει

μα τους μικρούς του βλαστούς υψώνει

προς τον αιθέριο ουρανό,

η ευλογία του να τους δυναμώνει.

Το πνεύμα καθενός είναι πολύ σημαντικό

και κάθε ημέρα είσαι ελεύθερος άνθρωπέ μου να διαλέξεις

τον δρόμο που εσύ θ’ ακολουθήσεις

και κανείς άλλος για σένα μην αφήνεις ν’ αποφασίσει.

Κι αν ο κόσμος σε κατηγορήσει

ό, τι κι αν συμβεί, μην υποχωρήσεις.

Έσω έτοιμος να τον αντιμετωπίσεις

με καινούργιες, Ύψιστες σκέψεις.

Γυναίκα, μάνα, κόρη κι αδελφή,

Ζωής δροσοπηγή,

Βάδιζε απαλά

Κάθε σου ημέρα πάνω στην γη,

ώστε να μην ξεφεύγει τίποτε απ’ την ματιά.

Με χαρά στην ψυχή σου

και με χαμόγελο στην διαδρομή σου,

μην δίνεις σημασία πως είναι ο καιρός.

Εκεί που δείχνει σκοτεινός και μελαγχολικός

κοίτα ψηλά

κι αναζήτησε πίσω απ’ τα σύννεφα το φως.

Στης κάθε σου ημέρας την στιγμή

Ο δρόμος ανοικτός!

Μπορείς να κάνεις πολλά!

Μ’ ένα σου άλμα εμπρός

Ω, ναι! Σε μια στιγμή

μπορείς να ζήσεις μια ολόκληρη ζωή!