ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ

Ατερμάτιστες ώρες της ζωής και του πόνου

τα σκοινιά σας μαζέψτε

τις πικρές τις στιγμές σας, να ξεχάσω για πάντα

και του πόνου να γίνω δεσμώτης

των αρμάτων τα γκέμια ν' αρπάξω

και τα άτια που μοιάζουν με φλόγες να σβήσω

καταλύτης να γίνω της ζήσης

και τον κόσμο ν' αλλάξω

Μήτε ένα περιστέρι να φύγει

μήτε ένα χελιδόνι να κλάψει

 και η μοίρα που φέρνει των ανθρώπων τα πάθη, να πάψει

κυνηγός της θα γίνω

Τις ανάσες θα κόψω μονάχα για λίγο

Τη σιωπή να σκεπάσω!