Κανονικοί άνθρωποι με λοφίο και μια παρδαλή ουρά ( ελάχιστο απόσπασμα)

Φανταζόταν απεγνωσμένα να κολυμπά
Με την ελπίδα να πετάξει
Κι η σκιά της αγωνίας της
Σπαρακτικά ιρίδιζε
Στο μάγουλο του βότσαλου
Στης θάλασσας τον πάτο

Την έλεγαν
Γυναίκα Πεταλούδα